Zonnestraal

In begin jaren ’90 ben ik begonnen met het fotografisch vastleggen van de vervallen staat van het Dresselhuyspaviljoen. Dit werd mede ingegeven doordat ik vanwege mijn fotografie voor architecten steeds onderdelen van ontwerpen tegenkwam waarvan ik het vermoeden had dat deze in het Sanatorium Zonnestraal ook te zien zouden zijn. Ook het contrast tussen het romantische verval van het paviljoen en de nieuwe varianten sprak mij aan. In eerste instantie ben ik de fotografie van het paviljoen gaan voortzetten en vergelijken met de staat in de jaren negentig. Dit onderzoek leidde naar hoe de patiëntenkamers er nu uitzien en een fotografisch verslag van de muren. Het resultaat is collage-achtige fotografie met onder meer van alle kamers de “mooiste” muur. De tweede collage bevat originele onderdelen die ik in het keukenliftje heb gehangen. De foto’s in de derde collage geven een beeld van het uitzicht uit de kamers. De kamers zijn allemaal gelijk, maar het uitzicht op de vleugel aan de overkant verschuift.

Kennisnemend van de geschiedenis van het paviljoen kreeg ik gaandeweg ook belangstelling voor hoe en door wie het gebouw in de loop der jaren was gebruikt totdat het aan de elementen werd overgeleverd. Patiënten, familieleden, verpleegkundigen en administratief personeel. Een advertentie in landelijke bladen leverde een aantal reacties op en dit resulteerde in historisch materiaal zoals foto’s en brieven.
Vervolgens heb ik portretten gemaakt in de ruimte waar zij hebben gewoond of gewerkt.